Ken je dat gevoel, altijd druk te zijn. Geen tijd te hebben om even rustig te zitten. Een hoofd dat 24/7 ‘aanstaat’ en maar doorgaat?
Alsof je in een trein bent gaan zitten die maar niet meer stopt en wanneer je dan toch eenmaal in die trein zit, je maar blijft zitten?
Het voelt alsof je geleefd wordt, alsof jou dit overkomt of dat je er geen grip op kunt krijgen.
Waardoor er eigenlijk alleen maar meer druk, stress en verkramping ontstaat.
In feite is het heel erg simpel………………
Sta stil, stop ter plekke met wat je doet, laat de boel de boel, kom in het hier en nu met je aandacht en ADEM DOOR.
Ja, zal je wellicht zeggen, dat gaat toch niet, er moet van alles gebeuren en gedaan worden!
En toch, is het echt heel erg simpel………..
Sta stil, stop ter plekke met wat je doet, laat de boel de boel, kom in het hier en nu met je aandacht en ADEM DOOR.
Het zijn de gedachten die jou saboteren en doen denken dat er altijd iets belangrijkers is wat gedaan moet worden.
En naast die saboterende gedachten, wat ook gewoon smoesjes zijn 😉 is er vaak ook de angst om te gaan voelen dat wat er werkelijk is.
Want als je stil gaat staan en gaat voelen, dan kan dat even niet leuk zijn, confronterend of zelfs heel erg pijnlijk zijn.
Daarom is het vaak gemakkelijke, handig of veiliger om maar ‘gewoon’ door te gaan.
Maar het is zo simpel………….
Sta stil, stop ter plekke met wat je doet, laat de boel de boel, kom in het hier en nu met je aandacht en ADEM DOOR.
Een vraag die mij hier altijd weer enorm bij helpt, wanneer ik in die verslaving van de ratrace terecht kom, is
Wat is het wat ik niet wil voelen?
En dan wanneer ik stil sta, stop met wat ik aan het doen ben, de boel de boel laat en in het hier en nu kom met mijn aandacht, voel ik wat ik vreesde te voelen. De pijn, het verdriet, de angst en teleurstelling of de onrust en frustratie. En juist door er dan even mee te zijn, bij te blijven, contact mee te maken en vooral te blijven doorademen, ontstaat er ruimte, rust, zachtheid.
Want……. in feite duurt een gevoel/emotie maar een aantal seconden.
Het is onze verslaving daaraan die het zoveel langer, intenser en pijnlijker maakt.
En door maar door te rennen houden wij juist deze verslaving in stand.
Dus is heel simpel……………
Sta stil, stop ter plekke met wat je doet, laat de boel de boel, kom in het hier en nu met je aandacht en ADEM DOOR.
