De laatste maand heb ik mij teruggetrokken in mezelf en in mijn huis. Mijn lichaam gaf aan dat het genoeg was geweest. De batterij was leeg en het was hoog nodig tijd voor mijn eigen innerlijk werk. Hierdoor kreeg ik ruimte om alle werkvormen en methodes voor mezelf in te zetten, dat wat ik normaal gesproken de cliënt bied tijdens de sessies.
Sowieso een goed moment om de balans op te maken, te reflecteren en beslissingen te nemen.
Tijdens dit intense proces kwam ik er steeds weer achter dat ik mezelf altijd (onbewust) vergelijk met anderen. Daarin is social media een grote uitdaging, zoveel om je mee te vergelijken!
Ik kwam erachter dat ik jaren en jaren heb geleefd naar de standaard van de maatschappij, de snelheid, het moeten presteren, iets neer ‘moeten’ zetten, etc.
Het werd mij steeds duidelijker dat ik ver verwijderd was van mijn eigen tempo, mijn behoefte aan ruimte en rust. Ik herinnerde mij dat ik als kind altijd hele middagen in het weiland kon liggen, op een kleedje, ranja en een koekje mee in de tas en dan heerlijk liggen en staren naar de wolken. Daar laadde ik op. Dat past bij mij.
Helaas ben ik gaan geloven dat ik dromerig was, zelfs lui.
Daardoor ben ik maar heel erg hard gaan werken en mijn best gaan doen om het tegendeel te bewijzen. Ten koste van mijzelf, van mijn lijf en van mijn energie.
Ik ben niet mijn collega die razendsnel linken kan leggen, vol energie zit en oneindig veel ideeën tot uitvoer kan brengen. Zij heeft het sterrenbeeld ram. Ik heb behoefte aan tijd en ruimte om mijn diepe gevoelens een plek te geven, om de dingen tot me door te laten dringen en te verwerken en zodoende iets nieuws te laten ontstaan. Ik heb het sterrenbeeld vissen. Duh, sowieso onmogelijk om twee zulke verschillende types met elkaar te vergelijken!
En in deze tijd en rust van de afgelopen weken beleef ik prachtige momenten tijdens mijn stiltemomenten met mezelf. Eén moment tijdens een meditatie is mij heel erg bij gebleven. Ik hoorde de boodschap: ’tap uit je eigen vaatje’. In eerste instantie kon hier niets mee, wat een gekke boodschap, raar hoor. Maar in de loop van de tijd werd helder dat mijn eigen vaatje staat voor mijn eigen unieke verbinding met het grotere geheel, met het AL of hoe je het ook wilt noemen. En dat is meer dan voldoende gevuld. Het is niet nodig om uit andermans vaatje te proberen te tappen. Dat is juist funest voor de energie, je raakt leeg, …. op.
Sindsdien ben ik heel bewust uit mijn eigen vaatje aan het tappen. En op het moment wanneer ik mij bewust word dat ik mij ga vergelijken met een ander en mee dreig te gaan in andermans tempo, plug ik weer even heel bewust in op mijn eigen vaatje, mijn eigen stroom, mijn eigen tempo.
Niet altijd gemakkelijk, want mijn hoofd bedenkt natuurlijk van alles; ik moet toch ook dit, ik zou dat toch ook dat……
En hop dan weer aansluiten op mijn eigen unieke zijn, unieke stroom.
Benieuwd of jij dit herkent?
  • Ben jij je bewust wanneer jij uit andermans vaatje aan het tappen bent?
  • En wat zou het voor jou betekenen, uit je eigen vaatje tappen?
  • Hoe zou het leven er dan voor jou uitzien?

Ik wens je de prachtige unieke verbinding met jouzelf, die er altijd is!

Wat is het wat ik niet wil voelen?

En dan wanneer ik stil sta, stop met wat ik aan het doen ben, de boel de boel laat en in het hier en nu kom met mijn aandacht, voel ik wat ik vreesde te voelen. De pijn, het verdriet, de angst en teleurstelling of de onrust en frustratie. En juist door er dan even mee te zijn, bij te blijven, contact mee te maken en vooral te blijven doorademen, ontstaat er ruimte, rust, zachtheid.

Want……. in feite duurt een gevoel/emotie maar een aantal seconden.
Het is onze verslaving daaraan die het zoveel langer, intenser en pijnlijker maakt.
En door maar door te rennen houden wij juist deze verslaving in stand.

Dus is heel simpel……………
Sta stil, stop ter plekke met wat je doet, laat de boel de boel, kom in het hier en nu met je aandacht en ADEM DOOR.